เว้นว่าง ... เพื่อเติมเต็ม

เว้นว่าง … เพื่อเติมเต็ม

          

ตั้งแต่เกิดมา แก้วน้ำได้ออกเดินทางไปเรื่อยๆ

ระหว่างทางก็มีคนคอยเติมน้ำให้อยู่เสมอ

จนวันหนึ่ง….น้ำจึงเต็มแก้วน้ำ

...

วันเวลาผันผ่าน แก้วน้ำได้ไปยังสถานที่ต่างๆ

พบสิ่งที่น่าสนใจมากมาย หลากหลาย

แก้วน้ำบางใบ เลือกจะเดินทางต่อไป

โดยปล่อยให้น้ำเต็มแก้วอยู่อย่างนั้น

เพราะคิดว่าการแวะถ่ายเทและเติมน้ำใหม่นั้น

เป็นการเสียเวลาและไร้ประโยชน์…

...

แต่แก้วน้ำของเราใบนี้ เลือกที่จะแบ่งปันน้ำให้ผู้อื่น

เขาแบ่งน้ำให้ต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาอยู่ข้างทาง

และแบ่งให้กระต่ายน้อยที่หิวกระหาย

ดีกว่าการปล่อยน้ำให้ระเหยไปอย่างไร้ค่า

...

แก้วน้ำเดินทางเพื่อค้นหาและรับน้ำใหม่เสมอ

น้ำที่ได้รับนั้น บางครั้งเป็นน้ำค้างบริสุทธิ์จากยอดหญ้า

บางคราวก็เป็นน้ำฝนจากฟากฟ้า

บางครั้งเป็นน้ำขุ่นที่มีตะกอน

แก้วน้ำก็ต้องรับโดยผ่านการกลั่นกรองเสียก่อน

บางครั้งเป็นน้ำเน่าเสีย แก้วน้ำก็รู้จักที่จะปฏิเสธ

บางครั้งมีผู้รินน้ำให้ บางครั้งต้องตักเอาเองจากแม่น้ำ

บางครั้งก็ต้องรับน้ำจากต้นไม้อีกทอดหนึ่ง…

...

แม้การถ่ายเทและรับน้ำใหม่อยู่เรื่อยๆนั้น

จะทำให้เหนื่อยอยู่บ้าง แต่แก้วน้ำ ก็รู้ดีว่า

เส้นทางของเขานั้น ยังอีกยาวไกล

ต้องพบแหล่งน้ำอีกหลากหลาย เจอสิ่งต่างๆอีกมากมาย

แม้ในชีวิตหนึ่ง แก้วน้ำยังมีหลายสิ่งที่ต้องทำ

แต่สิ่งที่เขาจะไม่หยุดทำเลย ก็คือ

การทำตัวเป็นแก้วน้ำ ที่พร้อมจะรองรับน้ำอยู่เสมอ

เพื่อให้การเดินทางครั้งนี้มีคุณค่า

รู้จักหา…รู้จักรับ….และ เว้นที่ว่าง เพื่อเติมเต็ม

ขอบคุณบทความดีๆ : จากหนังสือคุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

และ kritwat - talk สำหรับแรงบันดาลใจ

>>>>_______<<<<

                  ทุกครั้งที่มีความรู้ใหม่ ทุกครั้งที่มีคนมาสอนผม ทุกครั้งของทุกประสบการณ์ ทุกครั้งของเรียนรู้สิ่งต่างๆ สิ่งที่ผมพึงระลึกตัวเองอยู่เสมอว่า ผมนั้นเปรียบดั่งแก้วน้ำที่มีน้ำไม่เต็มแก้ว เป็นแก้วที่น้ำสามารถเติมได้ไม่เต็ม ไม่ล้น เพราะผมถือว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าเราเปิดรับ ไม่ทำตนเป็นน้ำล้นแก้ว การเรียนรู้ ประสบการณ์ในสิ่งต่างๆเหล่านั้นย่อมเป็นบทเรียน เป็นประสบการณ์ เป็นการเรียนรู้ที่ล้ำค่าและยิ่งใหญ่เสมอ

          วันที่ 19 กันยายน 2556 ผมได้มีโอกาสฝึกประสบการณ์การฝึกงานกับสำนักสื่อเทคโนโลยีการศึกษา มศว ซึ่งผมได้เข้าไปฝึกงานในส่วนของห้องเรียนทางไกล ได้เรียนรู้ได้ฝึกปฏิบัติ ดังต่อไปนี้ครับ 

 

ช่วงเช้า : เริ่มการฝึกประสบกาณ์ฝึกงาน วันนี้ผมรีบตื่นเช้ามาก ตื่นเต้นที่จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ รีบสุดชีวิตเพื่อหาอะไรกินก่อนที่จะได้ลงมือทำงานอย่างจริงจัง ยอมนั่งเรือจากท่าเรือรามคำแหง มา มศว ปกติไม่นั่งเรือเลย เพราะเป็นคนที่ไม่อยากเอาชีวิตไปเสี่ยงกับเรือคลองแสบแสนครับ เมื่อมาถึงสิ่งที่พี่ๆเค้าจัดเตรียมไว้ให้ คือ การเรียนรู้ห้องควบคุมการเรียนการสอนทางไกล ประสานมิตร – องครักษ์ ได้เรียนรู้ถึงอุปกรณ์ต่างๆ ในระบบการเรียนการสอนทางไกล วิธีการใช้งาน หน้าที่ของอุปกรณ์นั้นๆ ขั้นตอนการทำงาน และพี่ๆยังเปิดโอกาสให้ลองสัมผัส ได้ทำจริง ได้เรียนรู้ด้วยตนเองอีกด้วย

          ช่วงบ่าย : ได้เรียนรู้การตรวจสอบชุดเครื่องเสียง ได้ลงมือเช็คเครื่องเสียง จัดเตรียมอุปกรณ์ ลำโพง ไมโครโฟน เครื่องเสียงต่างๆที่จะใช้ในการสอบตรงของ มศว พี่ๆได้สอนการเชื่อมต่อลำโพง การปฏิบัติงานจริง การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเวลาเครื่องเสียงมีปัญหา พี่ๆเป็นกันเองมากครับ สนุกสนาน ได้ทำจริง และได้ความรู้ด้วย

          ช่วงเย็น : ได้เรียนรู้ถึงวิธีการดูแลบำรุง ซ่อมแซมรักษา และปิดห้องเรียนทางไกล ว่าควรจัดเก็บ ตรวจเช็คอุปกรณ์ต่างๆ ความพร้อมๆต่างๆที่จะต้องใช้ในวันต่อไป แล้ววันนี้ก็จบลงไปอีกวัน ที่เป็นวันที่น่าจดจำอีกวันหนึ่ง

ความรู้สึกหลังฝึกงาน 

          ผมมีความรู้สึกประทับใจต่อพี่ๆสำนักสื่อที่ให้ความรู้และความเป็นกันเองในการฝึกประสบการณ์ครั้งนี้ ผมว่าคุ้มค่ามากกับเวลา 1 วันที่เสียไปโดยไม่เปล่าประโยชน์ ผมรู้สึกว่าชีวิตผมมีคุณค่ามากที่ได้เรียนรู้ และได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อน หรือในบางเรื่องที่พอรู้อยู่บ้างก็นำสิ่งที่ได้มาเติมเต็มเข้าไป ทำให้มองภาพรวมขององค์ความรู้และการทำงานนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น ได้เรียนรู้การจัดการระบบ การแก้ปัญหาต่างๆ ความรับผิดชอบ การตรงต่อเวลา ที่บางเรื่องในตอนที่เรียนเราอาจละเลยไป แต่พอเวลาทำงานจริงๆบางสิ่งก็ไม่สามารถทำได้เหมือนตอนที่เราเรียน หลายๆอย่างเหล่านี้ทำให้การฝึกประสบการณ์การทำงานครั้งนี้ของผม จะทำให้ผมพัฒนาตนเองให้เป็นคนที่มีคุณภาพยิ่งๆขึ้นไป ขอบคุณครับ

  

ที่สุดในโลก

ที่สุดในโลก

         

 

          สวัสดีครับ วันนี้ผมขอนำเสนอสื่อการสอน แผนที่โลก ซึ่งเป็นสื่อสิ่งพิมพ์สำหรับเป็นสื่อการเรียนการสอน เรียนรู้เกี่ยวกับแผนที่โลกว่ามีอะไรบ้าง มีองค์ประกอบอย่างไร ใช้ในการเรียนการสอนแบบไหนได้บ้าง

และคลิปวีดีโอชิ้นนี้ ถือเป็นคลิปวีดีโอ ที่ตัดต่อเองครั้งแรกในชีวิต เป็นสิ่งที่ยากครับแต่ผมว่ามันท้าทาย กับสิ่งที่ยังไม่เคยได้ลองทำ เมื่อทำแล้วเรียนรู้แก้ไขในสิ่งผิด ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่เกิดขึ้นในการทำ แม้มันจะออกมาไม่ดีเท่าคนอื่น แต่ผมว่าผมชนะตัวเองไปแล้วอีกขั้นหนึ่งครับ .

สิ่ง ดี ดี ... มีไว้แบ่งปัน

สิ่ง ดี ดี ... มีไว้แบ่งปัน

 _____________________________

                    เนื่องจากตัวผมเองนั้นได้มีโอกาสเข้าชมนิทรรศการดีๆที่จัดขึ้น เป็นนิทรรศการของภาควิชาเทคโนโลยีสื่อสารการศึกษา เอกเดียวกับที่ผมเรียนอยู่นี่แหละครับ โดยนิทรรศการ  "Techno Showcase" จัดขึ้นเมื่อวันที่ 15 และ 16 สิงหาคม 2556 บริเวณ ชั้น 1 อาคารนวัตกรรม ศ.ดร.สาโรช บัวศรี มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ ประสานมิตร ที่ผ่านมา ภายในนิทรรศการมีความรู้ ความน่าสนใจ ความหลากหลาย มากมาย โดยผมจะมาบอกเล่าสิ่งที่มีและเกิดขึ้นในนิทรรศการ "Techno Showcase" ผ่านเหตุการณ์สมมติของเด็กชายนิวส์ ที่อยู่ในช่วงกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย 

                  อีกหนึ่งช่วงเวลาที่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อในชีวิต คือชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
               ซึ่งมันก็มาพร้อมกับการสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ในช่วงที่ใกล้จะสมัครสอบ
          ผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้ซักทีว่าจะลงคณะไหน เรียนอะไร เย็นวันหนึ่งจึงเดินเข้าไปคุยกับพ่อ

นิวส์ : พ่อครับ! ผมจะเลือกเรียนคณะไหนดี ให้มันจบออกมาแล้วมีงานที่ดีทำ

พ่อ : สิ่งที่ลูกจะเรียนนะ พ่อเลือกไว้ให้ตั้งแต่แรกแล้ว

นิวส์ : อะไรเหรอพ่อ

พ่อ : สิ่งที่พ่อจะให้นิวส์เรียนก็คือสิ่งเดียวกันกับสิ่งที่อยู่ในใจนิวส์นั่นแหละ
ชอบอะไรก็เรียนอันนั้นไปเลยเพราะสิ่งที่ลูกชอบกับสิ่งที่ลูกเรียนมันจะอยู่กับลูกไปตลอดชีวิต
ดังนั้นลูกคือคนตัดสินใจ พ่อว่านะ! จะเรียนอะไรก็ตามแต่
ไม่ต้องไปห่วงหรอกว่าจบมาแล้วจะมีงานแบบไหนให้เราทำ
เพราะว่ามัน “ไม่มีงานใดหรอกที่ต่ำ ถ้าเราทำด้วยใจที่สูง”

นิวส์ : ครับพ่อ! แต่แม่หรือญาติๆก็อยากให้ผมเรียนหมอกันทั้งนั้น ก็มันมีทั้งเงิน มีทั้งเกียรติ
สังคมไทยก็ยอมรับว่าเป็น อาชีพอันดับหนึ่ง แต่ผมก็ไม่ได้อยากเป็นเท่าไหร่หรอก เอาไงดีครับพ่อ!

พ่อ : งั้นพ่อขอถามอะไรเราซักข้อนะ ลูกคิดว่าอะไรที่มันสำคัญที่สุดในโลกนี้
อากาศ, น้ำ, ดิน, มนุษย์, สัตว์ หรือลูกคิดว่าอะไร

นิวส์ : เอ่อ! อืม! ไม่รู้ซิพ่อ

พ่อ : น้ำหยดเล็กๆมันทำให้เกิดผืนป่า ป่าย่อยๆมันช่วยฟอกอากาศให้สดชื่น อากาศเพียงน้อยนิดทำให้เกิดสิ่งมีชีวิต ชีวิตมนุษย์พักพิงอยู่บนผืนแผ่นดิน หรือแม้แต่จุลินทรีย์ที่ดูไร้ค่ามันยังช่วยย่อยสลายสิ่งต่างๆให้เกิดสมดุล  พ่อเองก็ไม่รู้เหมือนกันหรอกนะว่าสิ่งไหนมันสำคัญที่สุดในโลก รู้แต่ว่าถ้าขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไป โลกใบนี้มันก็จะไม่เป็นโลกอีกต่อไป แล้วมันจะมีอาชีพไหนไหมละลูกที่ดีที่สุดหรือสำคัญที่สุด มันอยู่ที่ตัวเราจะมองจะตัดสินใจต่างหาก อย่าตัดสินใจอะไรเพียงเพราะบรรทัดฐานของสังคมจนเกินไป

นิวส์ : พ่อครับพรุ่งนี้ เพื่อนผมบอกว่า มีนิทรรศการของภาควิชาเทคโนโลยีสื่อสารการศึกษา มศว อ่ะครับ ผมว่าผมอยากไปงานนี้ครับ เผื่อเจอสิ่งที่ใช่สำหรับตัวผม

พ่อ : เอาเลยลูก ไม่เสียหายอะไรถ้าเราจะลองค้นหา และเปิดรับสิ่งต่างๆ เพื่อสิ่งที่ใช่และติดตัวไปตลอดชีวิต

_______________ 

หลังจากนิวส์กลับจากงานนิทรรศการ "Techno Showcase"

________________

นิวส์ : พ่อครับ วันนี้ผมไปดู "Techno Showcase" มาแล้ว ผมมีอะไรจะเล่าให้พ่อฟังด้วยเยอะแยะเลย

พ่อ : ว่ามาสิลูก ไปพบเจออะไรดีๆมาละเนี่ย น่าตายิ้มแย้มเชียว

นิวส์ : ก็ที่งานนิทรรศการอ่ะครับพ่อ มีบูทต่างๆมากมายเลยครับ พี่ๆเค้าก็น่ารัก เป็นกันเองมากเลย เมื่อผมเข้าไปในงานนะครับพ่อ ก็เจอบูทต่างๆ

          Away so far (การศึกษาทางไกล) เป็นบูธที่จัดเกี่ยวกับการศึกษาทางไกลครับพ่อ เป็นการเปิดโอกาสในการศึกษาของผู้ที่ห่างไกล หรือแม้กระทั่งการเรียนการสอน ต่างวิทยาเขตต่างพื้นที่ เป็นการเปิดโลกกว้างทางการศึกษามากๆเลยครับ มีโมเดลระบบการส่งสัญญาณการเรียนทางไกลด้วยครับพ่อ เข้าใจง่าย เจ๋งไปเลย

          Read me please (สิ่งพิมพ์เพื่อการศึกษา) บูธนี้นะครับพ่อ ให้ความรู้เกี่ยวกับสื่อสิ่งพิมพ์ต่างๆที่ให้ความรู้ ที่เราสามารถศึกษาได้ด้วยตนเอง ใช้ประกอบในการเรียนการสอน แถมยังมีเกมส์ กิจกรรมสนุกๆให้ทำอีกเพียบเลย

Tech for teach (สื่อการสอนเพื่อการศึกษา) เป็นบูธที่ให้ความรู้เกี่ยวกับการทำสื่อเพื่อการศึกษาครับ พี่ๆเค้าได้บอกเล่าถึงความหมายของสื่อ ประเภทสื่อ มีสื่อต่างๆให้ดูมากมาย ผมว่าน่าสนใจมากเลยครับพ่อ

See snap (การถ่ายภาพในสตูดิโอ) เป็นบูธที่จัดเกี่ยวกับภาพถ่ายต่างๆ มีกาจำลองสตูดิโอถ่ายภาพมาไว้ที่นิทรรศการด้วย ผมตื่นเต้นมาก พี่ๆเค้าชวนผมถ่ายรูปในสตูดิโอด้วย รูปที่ได้มาสวยงามมากครับ และยังมีโอกาสได้ถ่ายรูปกับท่านอาจารย์นัทธีรัตน์ และท่านอาจารย์อลิศรา ด้วยครับผมตื่นเต้นและตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ

Now you see me (โทรทัศน์เพื่อการศึกษา) บูธนี้นะครับพ่อ จัดแสดงให้ความรู้เกี่ยวกับโทรทัศน์ว่ามีส่วนในการจัดการศึกษาอย่างไรบ้าง ตั้งแต่การถ่ายทำ ตลอดไปจนถึงการเผยแพร่ อีกทั้งยังมีคล้ายๆกับโต๊ะข่าวๆย่อมๆให้ได้ทดลองเป็นนักข่าวด้วยครับพ่อ เป็นที่น่าสนใจและสนุกสนานมากครับ

X-Ploring tech for fun (เกมส์เพื่อการศึกษา) บูธนี้เป็นบูธที่สนุกสนาน เพลิดเพลินมากครับ ด้วยกิจกรรมและเกมต่างๆที่มีให้เล่น ไม่ใช่ได้แต่ความสนุกแถมมีความรู้ด้วย สุดยอดไปเลยครับ

Do you hear me (วิทยุเพื่อการศึกษา ) เป็นบูธที่จัดแสดงเกี่ยวกับการจัดรายการวิทยุ ที่ให้ความรู้ด้านการศึกษา มีการแสดงถึงวิวัฒนาการของวิทยุ การส่งสัญญาณวิทยุ แม้กระทั่ง มีการจัดรายการวิทยุสดๆด้วย และผมก็ได้ลองเป็นดีเจเสียงใสแจ๋ว ด้วยครับพ่อ

          Around the wolrd (โซเชียลกับการศึกษา) ผมว่าบูธนี้เป็นอะไรที่ใกล้ตัวผมมากเลยครับ เพราะผมเป็นคนที่ชอบเล่นโซเชียลต่างๆ แต่กลับใช้เพื่อความสนุกสนานเพียงอย่างเดียว แต่พอได้เข้าไปที่บูธนี้แล้ว ทำให้ผมเห็นว่า โซเชียลต่างๆที่เล่นอยู่ สามารถนำมาต่อยอดทางการศึกษาได้อย่างมหาศาล และตอบโจทย์การศึกษาที่เข้าถึงได้ตลอดเวลา ด้วยครับพ่อ

 

พ่อ : ขนาดพ่อฟังลูกเล่า พ่อเองยังอยากไปเลยนะเนี่ย แล้วเป็นไงใช่ตัวตนของลูกหรือเปล่า

นิวส์ : ผมว่านี่แหละคือตัวผม ผมว่าเทคโนโลยีสื่อสารการศึกษา เป็นอะไรที่ผมอยากเรียนแล้วละครับพ่อ ผมจะเข้าเรียนที่นี่ให้ได้เลย ผมจะสู้ครับ

พ่อ : ดีแล้วละลูก การมีเป้าหมายในชีวิต เราก็จะมีแรงฮึดในการไปสู่เป้าหมายนั้นให้สำเร็จให้ได้ สิ่งที่ลูกต้องเรียนก็เรียนตามหัวใจตัวเองนั่นแหละ ไม่ต้องห่วงหรอกว่าจบออกมาแล้วจะมาทำอะไร เพราะไม่ว่าจะทำอะไรขอแค่ทำให้มันสุดๆ เพราะมันจะเป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่เวลาที่เราบอกใครไปว่า “เราเก่งในสิ่งที่เราเป็น” แม้ว่าหน้าที่นั้นมันจะเป็นเรื่องที่เล็กน้อยต้อยต่ำเพียงใดก็ตาม และมีอีกสิ่งหนึ่งที่พ่อ อยากจะบอกลูกมากคือ อย่าไปดูถูกใครหรือดูถูกอาชีพใดๆเพียงเพราะเราคิดว่าเขา “โง่” หรือ “ต้อยต่ำ” ในโลกนี้ไม่เคยมีคนโง่ ทุกคนล้วนแต่เป็นคน “อัจฉริยะ” เพราะ“ถ้าเราไปตัดสินปลาโดยใช้ความสามารถในการปีนต้นไม้ ทั้งชีวิตมันก็จะคิดว่ามันโง่”

นิวส์ : ผมเข้าใจแล้วครับพ่อ ขอบคุณนะครับ ผมรักพ่อที่สุดเลย

ขอขอบคุณข้อคิดดีๆจากหนังสือ : อาชีพที่ดีที่สุดในโลก